Toneel

Andere tijden, andere rozen

Klein melodrama bij muziek, in zes partita’s en één intermezzo.

Andere tijden andere rozen is opgebouwd in zes episodes, partita's genaamd, en één intermezzo. Verschillende figuren en verhaallijnen worden gaandeweg geïntroduceerd, maar centraal staat de ontmoeting tussen twee muzikanten, een oudere violist en zijn piepjonge collega. De oude violist woont vereenzaamd op een flatje in een niet nader beschreven stad, hij vult zijn dagen met terugkijken naar het verleden waar veel onvervulde beloftes zijn gestrand. In het flatje boven hem klinkt er af en toe prachtige vioolmuziek; en op een dag dient zich een jongeman met een vioolkoffer bij hem aan, die zich voorstelt als zijn bovenbuurman. Tussen beide muzikanten ontwikkelt zich een gesprek, waarbij de oude man zijn jonge –en schijnbaar briljante- collega vraagt om hem iets voor te spelen op zijn viool. Maar de jonge violist weigert keer op keer; uiteindelijk wordt de vioolkoffer wel opengemaakt, maar op dat ogenblik is de tijd, die beide op een rituele manier met elkaar hebben doorgebracht, uitgemond in een 'point of no return'.

In het stuk komen andere figuren deze centrale ontmoeting met hun eigen verhalen aanvullen: wie is de kleine jongen die de trouwhandschoentjes van zijn moeder over zijn pijnlijke vingers trekt om 's nachts urenlang viool te gaan spelen? Wie is de man met de kanariegele bolhoed die in de tuin van het gesticht een raadselachtige rozenstruik staat te snoeien? en waarom overal de rozen, ouderwets maar angstaanjagend in het 'nu' aanwezig, met hun verwelkende of bedwelmende geuren? Hoe het ook zij,al deze verhalen en figuren komen samen rond de steeds onmisbare muziek, die deelt in de intrige en éénheid maakt.

'Andere tijden andere rozen' houdt het midden tussen een klassieke theatertekst en een muziektheaterproductie; Tekst en muziek zijn er evenwaardig, maar de muziekfragmenten vormen een leidmotief doorheen het stuk.

Muziek en geluiden in Andere tijden, andere rozen

Partita I

Syrinx / Cl.Debussy 
Ritmisch geluid van een triangel

Partita II

Brandenburgs Concerto III, deel I / JS Bach

Partita III

Brandenburgs Concerto III, deel I / JS Bach
Partita in d, fragmenten / JS Bach
Tangomuziek / A Piazolla

Intermezzo bij de rozen

Pini di Roma/Pini del gianiculum / O Respighi

Partita IV

Radiomuziek, een populaire zender.
Brandenburgs Concerto III, deel I / JS Bach
Sonate voor vioolsolo; fragmenten. / JS Bach 
Geluiden van een viool die gestemd wordt
Partita V

Méditation de Thaïs / J Massenet
Romeo en Julia; openingsmuziek / S Prokofiev

Partita VI

Die letzte Rose / W. Ernst 
Triangel
                    

Over "Andere tijden, andere rozen"

(Citaten uit persoonlijke correspondentie)

‘Het is schitterend... Absurdistisch. Zeer ontroerend.’
— Kreek Daey Ouwens, schrijfster

‘Een mooie en zeer interessante tekst’
— Erik Menkveld, publicist en uitgever

‘Ik vond het een mooi, wonderlijk en muzikaal stuk’
— Jowi Schmitz, schrijfster en theaterrecensente bij NRC Handelsblad

‘Poëtisch, tragisch en meeslepend’
— Constant Meijers, hoofdredacteur TM / Theater

‘Fascinerende en intrigerende partituur,met vele mooie, poëtische en vaak mysterieuze lijnen en verbanden’
— Steven Peters, artistiek coördinator bij Het Zuidelijk Toneel

‘De tekst laat me niet los, en dat is een goed teken’
— André Arends, Componist

Hendriks droom

Een monoloog

Hendrik VIII, koning van Engeland, trekt zich na zijn ochtendgebed terug in zijn privé-vertrek. Ongestoord geeft hij zich daar over aan zijn herinneringen, mijmerend over de liefde, de muziek, het hofleven, de godsdienst en de politiek, maar bovenal de liefde. Gaandeweg wordt het de grote engelse koning duidelijk dat hij zich niet in zijn privé-vertrek bevindt, maar in een soort van gevangenis: zijn kamer blijkt geen deur te hebben. Niemand hoort hem roepen. Niemand schiet hem te hulp. En de eenzame koning mijmert verder, tracht zich in zijn woorden een uitgang te vinden. Daarbij wordt hij in toenemende mate bezocht door een stem, die niemand toebehoort, maar die een verzameling is van geluiden, klanken, andere stemmen, flarden muziek, en die met hem in gesprek gaat.

Droomt of ijlt de zieke, door syfilis aangetaste koning en is de hele scène één van zijn koortsvisioenen? Maar zijn gedachten zijn scherp en helder, en de Stem, die zijn noodlottige bondgenoot is geworden, komt steeds meer op de voorgrond, daagt hem uit, vermaant hem, en zal hem uiteindelijk de reden van zijn gevangenschap verklaren.

In het vacuüm waarin de koning zich bevindt met zijn stem komen verleden, heden en toekomst samen; het is de enige plek waar iemand nul jaar oud kan worden en waar een Renaissancevorst een rockzanger kan ontmoeten (in de figuur van de tragische Jeff Buckley, die verdronk na een nachtelijke zwempartij in de Mississipi). In dit vacuüm zal uiteindelijk de deur van de kamer geopend worden voor een laatste confrontatie.

Over "Hendriks droom"

(Citaat uit persoonlijke correspondentie)

‘Absoluut indrukwekkend. Shakespeariaans –zo’n woord zal ik niet zo gauw gebruiken, maar dat komt in me op bij het lezen van jouw stuk. (…) Wat een stupide theaterwereld om hier niets mee te willen doen. Lamlendigheid, denk ik dan. Want het vraagt heel veel van een acteur, regisseur, om dit vorm te geven. En dat is alleen maar een compliment aan jou.’